Czy trądzik to choroba czy tylko defekt estetyczny? Czy trzeba go leczyć?

Zacznę od wpisu z jednego z forów:

Trądzik nie jest chorobą, a leczenie u kosmetyczki np. laserem jest dużo skuteczniejsze, niż te trucizny od dermatologów.

Mocne, prawda?  Trądzik- nie choroba, którą leczy (!) kosmetyczka. A lekarz zaleca truciznę. Skrajność? Wcale nie. Podobnych wpisów jest bardzo dużo.

Trądzik jest chorobą. Owszem, nie zawsze wymaga leczenia. Często prawidłowa pielęgnacja wystarczy. Doświadczona kosmetyczka bywa skarbem. Ale co robić, kiedy takie postępowanie nie wystarczy? Czy osoba która zrobiła taki wpis na forum weźmie na siebie odpowiedzialność za konsekwencje nieleczonego trądzika? Nie mówię tylko o bliznach. Łatwo jest coś napisać nie podając swojego nazwiska.

A trądzik nieleczony lub leczony nieskutecznie to nie tylko trwałe ślady w postaci blizn.
„Zakladam ten watek poniewaz nie wytrzymam chyba psychicznie. Mam okropny tradzik. Paskudny. Jest tak zle ze moja twarz potrafi byc zdeformowana ze wzgledu na cysty i guzy ktore mam na niej.”

„Niby to tylko pryszcze, a mają ogromny wpływ na codzienne funkcjonowanie… Przez trądzik moja samoocena spadła do zera”

„Wychodzę z domu, bo muszę… Są takie dni, że moja twarzy wygląda jak jedno wielkie pobojowisko… Nawet puder nie jest w stanie zakryć doskonałości… Mam nadzieję, że kiedyś w końcu się to skończy. Marnuje najlepsze lata swojego życia… A wszystko przez ten głupi trądzik!”

„Najchętniej załatwiałbym sobie nauczanie indywidualne!! Moja skóra wygląda tragicznie!! Jest tak źle, że wstydzę chodzić się do szkoły”

„Bede chodzic w burce”

Trądzik to dla wielu pacjentów problem wpływający w znaczny sposób na jakość życia, uniemożliwiający normalne funkcjonowanie w społeczeństwie. Trwanie w problemie może prowadzić do zaburzeń psychicznych.

Może zatem trzeba przemyśleć treść anonimowego wpisu? Pomyśleć, że inni to czytają? Że decyzja o leczeniu może nie zapaść. Jakie są skutki nieleczonej depresji? Puk. Puk.

I jeszcze ostatni cytat:

„Też się dziwię, ale czasem potrzeba kogoś, kto by nas popchnął, namówił do leczenia... W internecie można się naczytać strasznych rzeczy o nieodwracalnych skutkach ubocznych - wypadanie włosów, zmarszczki, uszkodzenie wątroby... Ja też kilka lat się bujałam zanim się zdecydowałam. (...) Ale była to bardzo dobra decyzja.”

 

Nie decydujemy za innych, czy potrzebują pomocy.

Każdy człowiek podchodzi do problemu trądzikowego inaczej. Mam pacjentów, którzy  posiadają bardzo nasilony trądzik, a nie stanowi to dla nich dużego problemu. Jest tez odwrotnie- jedna zmiana na twarzy może stwarzać olbrzymi dyskomfort. Leczenie wymaga indywidualnego podejścia do każdego człowieka. Każdemu coś trzeba zaproponować w miarę potrzeby.

Jak jesteś rodzicem poobserwuj dziecko, będziesz wiedzieć, czy trądzik u niego to tylko „pryszcz” czy duży problem psychiczny. Nie warto wtedy czekać aż sam minie. Trądzik można wyleczyć.

Z pozdrowieniami

 

 

SaskaSkin.pl